NE KADAR HAKLISIN OĞULCUĞUM!

Geçenlerde yine Hayalbağ’a gittik. Bu sefer sadece ortanca yavrum Ömer vardı yanımda. Kaldığımız süre zarfında bir şeyler yaptık ama bu seyahatte kayda değer şey, yapılanlar değildi.

Dönüş yolunda sohbet ederek ilerlerken, serçe ebatlarında bir kuşa çarptık. Zavallı hemen ölüverdi. Bu ölüm Ömer’i çok üzmüştü. Bir süre konuşmadı.

Ben bu tip şeylerin sık sık olduğunu; tabiatta 80-100 km hızla giden binlerce nesne olmaması gerektiği; eğer olursa bu tip ölümlerin kaçınılmaz olduğunu anlatıyordum ki, şöyle dedi.

“Baba ben kuşa üzüldüm. Ama şimdi, neden kuşa üzüldüğüm kadar cama, arabanın önüne yapışarak ölen onlarca sineğe, kelebeğe üzülmediğimi düşünüyordum. Hâlbuki hepsi birer canlı ve hayatlarını kaybediyorlar. Sadece bedenleri küçük olduğu için onlara üzülmemek ne kadar çelişkili.” dedi.